Íris Ósk Oddbjörnsdóttir

Komiði sæl. Þættinum hefur borist bréf. Ég get ekki setið á mér að tala um veðrið hérna. Í dag fór hitinn upp í 27 stig og spáir jafnvel meiri hita á morgun. Það sem "bjargaði" manni í dag var að sólin skein ekki mikið, að mestu leyti skýjað, annars hefði maður lítið getað gert annað en að dæsa. En við erum búin að pakka sængum niður og sofum bara í kuski og með sængurver því annað er ekki hægt. Núna er klukkan rúmlega 23 og ég er alveg eins og Halldór Ásgrímsson, þ.e.a.s bólgin á höndum og fótum af bjúg, en þannig verð ég í hita. Já, það eru líklega ekki allir sem hafa heyrt söguna af því og læt ég hana flakka. Fyrst skal taka fram að fyrir mörgum árum heyrði ég viðtal við Halldór þar sem hann sagði frá því að hann fengi alltaf svo mikinn bjúg á ferðalögum og þessar upplýsingar ruku beint inn á langtímaminnið hjá mér. Svo var það hérna í september að við Óli minn brugðum okkur í kærustuferð til Hamborgar. Við fórum út að borða og fengum góðan mat og enn betra vín. Ég var nýbúin að kaupa mér æðisleg leðurstígvél og í staðin fyrir að nota höfuðið og fara út í sandölum í hitanum notaði ég "hjartað" og fór í nýju stígvélunum utan yfir gallabuxur. Voða flott, en dæmt bjúgtilfelli á háu stigi. (Beauty is pain) Þegar við komum heim á hótel valt ég eins og uppblásinn gúmmíhanski inn á herbergið og upp í rúm. Stígvélin voru gjörsamlega föst á fótunum á mér og þurfti ég að fá Óla til að hjálpa mér úr þeim. Þetta hefði alveg geta orðið rómantískt þ.e.a.s við tvö á hóteli í Hamborg og Óli að draga af mér stígvéli, ef að ég hefði ekki sagt :" Ohh, mér líður eins og ég sé Halldór Ásgrímsson". Óli hrapaði harkalega niður úr rómantíkinni, horfði á mig og sagði " ÞETTA VAR SEXÝ!" Svo burstaði hann tennurnar og fór að sofa. Nú orðið veit hann bara að við ákveðið hitastig og eftir mat og vín er ég Halldór.

En veðrið er sumsé frábært og var það líka daginn Ágústa mín fór héðan. Óli skellti í skúffuköku og   haldiði að Júlli hafi ekki bara hent í eina líka og komu þau með hingað. Kvöldið áður borðuðum við saman stórfjölskyldan, lékum gestaþraut með kústskaft og spiluðum Pictionary, stelpur á móti strákum. Að sjálfsögðu unnu stúlkurnar hvort tveggja. Allt mjög gaman. Læt nokkrar myndir fylgja með. Svo er best að koma sér í vota bólið.        

Þann 25. maí fór Jakob minn til Hollands í fótboltaferðalag. Mikil spenna hefur verið hjá honum enda ekki nema von og hefur hann ekki talað um annað. Við vorum á fullu daginn áður að pakka niður, kaupa vindsæng, sólaráburð og hárgel svo eitthvað sé nefnt. Hann tók svo allt saman sjálfur, sat svo með lista og las upp fyrir mig og ég setti í töskuna það sem hann las upp. Í þeirri röð sem hann las upp og ekki öðruvísi. Allt á hreinu. Við mæðginin fórum svo á fætur kl. 04:30 (mjög ókristilegt) því rútan fór af stað kl 6. Hann var hress og kátur og varð af hafa sig allan við að syngja ekki því það var jú mjög snemma morguns og aðrir sváfu. Svo hittust allir þar sem rútan átti að fara og var mjög gaman að fylgjast með þessum guttum. Með koddaför í andlitinu en hárið í réttum skorðum og eftirvænting í augum. Mömmurnar að reyna að strjúka þá og knúsa og þeir að færast undan þeim, það er náttúrulega ekki flott að fá knús frá mömmu fyrir framan alla. Ég dauðöfundaði þá að vera bara 13 ára og vera að fara í svona ferðalag. Ég var 12 ára þegar ég fór til Hollands með sundliðinu í Bolungarvík og rifja ég enn upp góðar minningar þaðan. Að sjá gleðina og spennuna skína af þeim þegar rútan ók af stað og allir vinkuðu var alveg yndislegt. En það var ekki laust við að móðurhjartað slægji örar og dálítill kökkur kæmi í hálsinn. Kannski eitt tár. Litli Jakobidí (eins og hann sagði sjálfur nafnið sitt )En við höfum getað fylgst með guttunum á netið þar sem einn þjálfarinn bloggar um ferðina, og séð myndir af þeim skemmta sér hið besta.

Ágústa mín kom svo til okkar seinnipart sama dags en hún er í lögguferð. Þau eru að reyna læra eitthvað af pólitíinu hér. Bara að þau læri ekki að nota byssur af þeim því danska lögreglan er skotglaðasta lögregla í Evrópu. Óli minn sótti hana þangað sem hinar löggurnar skildu hana bara eftir. Þar sem Óli liggur undir ámælum kvenpeningsins í fjölskyldunni fyrir hraðakstur segir Ágústa við hann þegar þau koma út á hraðbrautina að það sé vænlegast fyrir hann að aka á löglegum hraða þar sem hann sé með yfirvaldið í bílnum. Hún var varla búin að sleppa orðinu þegar ég hringdi í hann og sagði : Þú keyrir á löglegum hraða með lögreglukonuna í bílnum. Honum þykir ómaklega að sér vegið.

Berglind og Andrea komu svo hingað um kvöldið og borðuðu með okkur og þegar þær voru farnar kveikti Óli minn í ýmsum gömlum húsgögnum í garðinum  (ein hilla og kojur)og við færðum okkur þangað út. Hann kom svo út með rjúkandi kókó með rommi - afskaplega hyggeligt. Ég er svo vel gift. .Við sátum úti til klukkan hálf þrjú og Helgi hélt uppi fjörinu með gátulestri. T.d hver er munurinn á stúdenti og tvíböku og hver er munurinn á fullum manni og fullri flösku. Þetta var á sama tíma og Ísland snjóaði í kaf. Þegar við áttuðum okkur á hvað klukkan væri orðin margt krossuðum við okkur í bak og fyrir því við þurftum að fara á fætur í fyrra fallinu til að Ágústa gæti farið að versla eitthvað smá.

Jæja komin tími til að skrifa í dagbókina mína. Á þriðjudaginn átti ég frí kl. 12 því að þá opna ég í vöggustofunni kl hálf sjö. Veðrið var yndislegt, glampandi sól og gaman að vera til. Ég ákvað að vera eins og ekta dani og fara út í náttúruna með börnin. Ég sótti Elísabetu og vinkonu hennar, Sofie, og svo kom Helgi með. Jakob var upptekinn í öðru enda kannski ekkert spennandi að fara með mömmu sinni með nesti eitthvað þegar maður er þrettán. Við  fengum lánaða háfa og plastglös með stækkunargleri og fórum niður að tjörn til að veiða halakörtur ( verðandi froskar ). Þær eru dæmigerðir sumarboðar hér, bara eins og lóan heima, þær er svartar með hala, svona dálítið eins og stórar sæðisfrumur og synda um í hópum. Við höfum alltaf farið á hverju ári með börnin í vöggustofunni og förum þá heim með haletudserne ( eins og þær heita uppá dönsku ) setjum þær í fiskabúr og fóðrum þangað til að halarnir detta af og maður getur fylgst með þegar það fara koma lappir og þær breytast í pínulitla froska. Þá verður maður að fara með þá aftur á sama stað því þeir eru friðaðir. En þetta var mjög gaman og krakkarnir gleymdu sér algjörlega við veiðina og hefðu getað verið að allan daginn. Spennan var gífurleg að ná eins mörgum halakörtum og hægt var. Svo helltu þau þeim í glærar plastfötur með vatni, settu svo eina og eina í glasið með stækkunarglerið svo hægt væri að skoða almennilega. En svona prívat má maður ekki taka þær með heim svo við helltum þeim alltaf út í aftur. Fleiri börn dreif að og allir fengu að prófa. Ein stelpan veiddi meira að segja síli og braust út mikill fögnuður og sílið fékk nafn og allt. Man ekki lengur nafnið því miður. Svo borðuðum við nesti og krakkarnir klifruðu í trjám. Frábær dagur og allir glaðir og þreyttir.